Behin Gogoeta eginda, Ivan Illichen azken kapitulua irakurtzera eta aztertzera abiatu ginen. "LA CONVIVENCIALIDAD" textua, Ivan Illichen teorian oinarritutako liburutik hartutako hirugarren kapitulua da. Testu hau ikertzeko galdera bat planteatu zizkiguten:
GALDERAK
1- Zein da Illich-entzat zeremonia mito-poetikoen ondorioa? Zer proposatzen du alternatiba bezala?
Irudimen soziala paralizatzen duela eta ez dugula pentsatzen industriarik gabeko gizarte batean bizitzea. Ez gara gai industrialiaziorik gabeko gizartea imajinatzeko. Eskola zeremonia mito-poetikoa da askatasuna galtzen dugulako. Irtenbidea, "irudimen sortzailea" kontzientzia hartzea beste maila edo posibilitate batzuk daudela. Gure kabuz ikasteko askatasuna proposatzen du. Adibidez, homeschooling-a.
Beste ikaskuntza mota izateko askatasuna eskatu. Eskola da hezteko modu bakarra. Eskolatik kanpo ez dago hezteko modurik. Adibidez: medikuntza. Nahiz eta gaixotasuna nola tratatu jakin, medikuarenera joan behar gara . Irudimen sortzailea proposatzen duen alternatiba:
(Ya no se puede concebir la modernidad más que en los términos de la institucionalización de los valores y en la expansión industrial. Illich propone el ejercicio de una "imaginación creadora" que despierte "la conciencia de que existen otros y nuevos niveles de posibilidades humanas")
-Komunitatean ikastea
-Alternatibaren alde positiboak:
-Komunitateak edukiak erabaki eta ez estatuak
-Alternatibaren alde negatiboak: -Edukiak estatuak erabakitzean nolabaiteko ordena mantentzen da.
2- Zer da Illich-entzat "bizikidetasun" printzipioa (convivencialidad)?
Indibiduaren, honen instrumentuen eta gizartearen artean harremanak sortzeko bide ez menderatzaileak imajinatzeko aukera. Adibidez: eskola gaur egun ez. Menpekotasuna dago non gizakiak zapalduak gara. Illichek dio bizikidetza egoteko berdintasuna egon behar dela eta eskoletan gauza asko daudela ikaslearen gainetik, beraz, ez dagoela bizikidetzarik. Zapalduta ikusten garenean geure burua ez da bizikidetasunik sortzen.
"Bizikidetasun" printzipioa da proiektu bat non erraminten estrukturetan inbertitzen den gizarte moderno bat sortu ahal izateko. Bizikidetasunean, menpekotasun bat dago; ikasteko eskolara joan behar gara. Ez dago oreka bat, zapalduta gaude. Eskola ez da konbentzionala. Arlo sozialaren menpe bizi gara.
Berreraikitzea gizarte modernoa, inbertsio (erramintaren egituran) batetik hasita. Beste metodo batzuk imajinatu, dominanteak (menpekoak: teknologia, denbora guztian gauza guztiak jakin behar ditugu) ez direnak, erlazioa sortzeko banakoaren, erraminten eta gizartearen artean. Menpekotasuna dago instituzioaren partetik. Adibidez, bizikidetasun erramintak (hospitalak).
3- Illich-ek bi harreman mota irudikatzen ditu bere ingurugiroarekin? Zeintzuk? Zertan oinarritzen da bakoitza?
Autonomoa (autogobierno): erabileraren balioa sortzea (oinez ibiltzeko gaitasuna, gure kabuz ikasteko gaitasuna...)
Heteronomoa (egitura bertikalak): "organizan la vida alrededor del consumo de valores de cambio". Trukatzeko balioak erabiliz bizitza antolatzea (kotxea, eskola, hospitala...). Ibiltzeko aukera dugu baina kotxea erabiltzen dugu supermerkatua eta lanbidea oso urrun daudelako.
4- "Bizikidetasun gizarteak" (Sociedad convivencial) ekoizpen heteronomo guztia ezabatu beharko luke? Nolako itzulpena izango luke honek hezkuntzan?
Ez da guztiz ezabatu behar. Eskola moldatu beharko genuke. Gure eskuetan eskola publikoak egotea da alternatiba. Sortu behar da autonomiaren eta heteronomiaren arteko oreka bat. Hauen arteko sinergia (konbentzionalitatea sustatuz).
5- Illichek esaten du ekoizpenaren modu heteronomoaren suntsitzeak , bi neurri aurrera eramatea eskatzen dituela? Zeintzuk dira horiek?
Instituzio industrialei mugak jartzea (eskolari mugak jartzea adibidez), eta autonomiaren mesedean egiten duten balioak. Telefonoak, "redes postales", "alcantarillado", biblioteka publiko konbentzionalak dira. Ez dago menpekotasunik.
Bizitza kontsumismoan oinarritzen du modu heteronomoak. Berreraikuntza bat garatu ahal izateko lanaren kontzepzio berri bat garatu behar dugu, lan konbentzionala. Alde batetik, erreminta industrialak ordezkatu behar dira erreminta konbibentzialekin. Beste alde batetik, baita merkantzia kontsumismoa ere banakako akzioaz ordezkatu behar da. Eskolari mugak jartzea. Liburutegiak oso konbibentzialak dira, ez dago menpekotasunik liburuekiko edo ezagutzekiko.
6- Zertan datza "Bizikidetasun gizarte" hori sortzeko neurri bakoitza?
Teknologiarekiko kontrola eta mugak ezartzea. Horrela teknologiari eta
erakundeei mugak jartzen zaizkie eta erreminten eraginkortasuna lortzen
da menpekotasuna saihestuz.
7- Zer dakar deseskolaratzeak
1. Eskolak sortu dituen gizarte irudimenaren inertziekin apurtzea.
2. Hezkuntza instituzio berriak sortzea: eskolei alternatibak topatzea.
3.Instituzioekin puxkatzea ekarriko lukeela erabaki politiko bat hartzea. Leku hauek erabiltzea "espacios de adiestramiento" moduan. (Teknologia behar dugu?)
Deseskolaratzeak sustatzen du erabaki politiko bat hartzeko baldintzak bermatzea. Pentsatzea ea merezi duen eskolan teknologiak erabiltzea. Beste ikasteko modu batzuk bilatu behar dira. "Producir una nueva lógica del dinamismo social, romper con la lógica que se ha utilizado hasta ahora (solo si vas a la universidad tendrás un futuro profesional...)"
8- Zein da Illichen arrazionalitate utopikoaren azken zentzua?
Instituzioekin puskatzeak erabaki politiko bet hartzeko baldintzak ekarriko lituzke.